Foto uit het NRC van zaterdag 28 maart 2020
Klik op de foto om ‘m te vergroten.
De inzet bij de foto duidt de locatie, bij Japan, de andere kant van de wereld. Gelijk komt de gedachte op van locatie aanduiding in ons leven; GPS, locatie instellingen op ons mobiel, metadata van foto’s … . Ook context die we vaak zelf (proberen) in(te)vullen bij het kijken naar foto’s.
De correcte bronverwijzing (Foto’s …) namen en organisatie rechtsonder naast het beeld biedt ook veel extra’s. Immers DuckDuckGo (Google) maar op persoonsna(a)m en/of organisatie (EPA – European Pressphoto Agency) en een extra wereld opent zich.
Ook hint bovenstaande naar toegevoegde realiteit. Met alle denkbare invullingen, nu en in de toekomst, daarvan in de fotografie. De QR-code ontbreekt, jammer want nu moet je weer typen. Zou tegenwoordig toch wat achterhaald moeten zijn.
Deze foto is ook rechthoekig, zoals bijna alle foto’s. De inzet rekt dit iets, door in dit geval gedeeltelijk in de rechthoek te vallen en gedeeltelijk daar buiten.
Waarom “moet” een foto rechthoekig zijn. Door beeldscherm evolutie is de beeldverhouding er in veel varianten. Naast de oorspronkelijke aspect ratio = beeldverhouding van 3 :2 zijn er diverse andere verhoudingen bij gekomen. Elk met een eigen toepassing. Allemaal rechthoekig.
3:2 – Full-frame, APS-C; 4:3 – Micro 4/3, Compact, Telefoon; 16:9 – Breedbeeld, Telefoon, Video
1:1 – Vierkant; 5:4 – Grootbeeld film; 5:1, 4:1, 3:1 – Panorama.
Zou het beelden niet sterker maken als we los kunnen komen van deze vorm? Bijvoorbeeld willekeurig gekozen randen (Lasso gereedschap in fotobewerkingssoftware), of delen in het beeld weg kunnen laten, of semi-3D?
Goed over naar iets meer inhoudelijkheid betreffende de foto:
Het beeld is vanuit een hoog standpunt gemaakt. Iets schuin, niet loodrecht naar beneden. Niet vanuit een hoog punt op het schip zelf, wellicht met een drone, vanuit een vliegtuig of … . Het toont een met bloed besmeurd nagenoeg leeg, buiten enkele mensen en veel machinerieën, deel van een scheepsdek. Dit deel steekt diagonaal door de beeld-rechthoek (Van linksonder naar rechtsboven). Het dek loopt buiten de foto nog door, zowel linksonder als rechtsboven.
De kleur rood, in vegen, contrasteert nogal met het frisse wit van de dek delen en het blauw van de kratjes en zeilen. Het groen omkadert het witte dek. De vegen duiden op beweging, er is daar wel wat gebeurd.
Is het een foto van het dek van een vis verwerkend schip een “visvangfabriek”, een walvisvaarder? Het internet adres “www.icrwhale.org” lijkt hierop de wijzen. Het Institute of Cetacean Research blijkt een onderzoeksorganisatie te zijn naar onder andere walvissen.
De culturen rond de wereld verschillen nogal. Geert Hofstede heeft met zijn onderzoek en publicaties, waaronder het “vijf dimensies model” deze verschillen toegankelijk(er) gemaakt.
Wat wij, in de westerse wereld vreemd vinden, wordt elders in de wereld wellicht gewoon gevonden en omgekeerd. Wat elders in de wereld vreemd gevonden wordt, vinden wij wellicht gewoon.
Walvisjacht is één voorbeeld. Moeten wij in het westen niets van hebben, zijn we zeer op tegen. Nog los van schaalgrootte waarop en efficiëntie waarmee.
Wat betreft schaalgrootte en efficiëntie: Moby Dick zou aan dit schip een heel andere kluif hebben dan in het verhaal van de Amerikaanse schrijver Herman Melville uit 1851.
Zo zijn er vele, eindeloos veel, onderwerpen waarop culturen qua inzichten verschillen. Deze foto toont er één. Een onderzoeksschip dat ook voor de walvisvaart dient … .
Zo zou ik nog verder kunnen gaan, nog wel 5-minuten … . Maar ik zit aan de 608 woorden. Dus binnen de 5-minuten.
Waarom deze foto?
Omdat het een prima beeld is om gedachten, zoals hierboven, bij te laten ontstaan. Vrijheid in gedachte is naast een groot goed ook een drijvende kracht achter vooruitgang. Vooruitgang naar een betere wereld.
Marc Peterse