Juryleden: Pieter van leeuwen en Monique de Zwart

De opzet van deze wedstrijd is bijzonder. Fotografen wordt gevraagd om samen te werken en gestimuleerd om een thema te visualiseren.

Allereerst over die samenwerking. We zijn als fotografen gewend om individueel te werken. En dan gaat het met deze wedstrijd net even anders. Je kunt eenvoudig een onderwerp met elkaar afspreken en ieder vervolgens zijn of haar individuele fotografenweg laten gaan. Maar je kunt ook de foto’s gezamenlijk maken. Beide manieren zagen wij terug, maar meestal werd gekozen alleen te fotograferen. In dat geval kun je als club diepgaand discussiëren welk thema je neemt, eventueel taken verdelen om het onderwerp zo veel mogelijk te dekken, en achteraf aandachtig selecteren welke foto’s elkaar het best aanvullen. Daar zagen we grote verschillen waar we als jury op hebben gewaardeerd. Sommige clubs namen voor de hand liggende thema’s waarbij makkelijk beelden te bedenken waren terwijl andere thema’s met een uitdaging namen. Ook daar hebben we naar gekeken.
Daar waar de fotograaf zijn visie op het onderwerp laat zien wordt het voor de kijker en dus ook voor de jury interessanter.

Daarmee komen we op het tweede punt: het visualiseren van een thema. Het eerste idee dat bij iemand vormt is vaak hetzelfde als dat van buurman of buurvrouw. Denk je er nog een keer over na en bedenk je een idee dat daarop voortbouwt dan wordt het meestal een stuk verrassender en persoonlijker. Lang niet iedereen lijkt de nodige broedtijd te hebben genomen, en dat is naast andere aspecten van beeldkwaliteit als zeggingskracht en verfijning in de individuele scores meegenomen. En soms speelt de techniek ook een rol in de beoordeling als het gaat om beelden, waarvan men een technisch goede uitvoering verwacht.

De club die het beste scoorde viel op door de duidelijke samenhang in beeldtaal en onderwerp binnen het gekozen thema. Zij kozen voor het thema Genegenheid met als onderwerp (klein)kinderen. Ondanks dat er veel mogelijke onderwerpen zijn voor dit thema en dat kleinkinderen vaak een te gemakkelijk onderwerp zijn, was het in dit geval uiteindelijk toch een prima keuze. Deze club heeft van te voren nagedacht over de serie en de samenhang. Acht fotografen die allen op hun eigen manier hun genegenheid t.a.v. een (klein)kind in beeld brengen. Allen in zwartwit waardoor er een eenheid ontstaat. De serie vertelt de bijzondere relatie van grootouders en kleinkinderen.

Op korte afstand volgen de clubs met de thema’s bevrijding en Vanitas. Het thema bevrijding werd op heel veel verschillende manieren gevisualiseerd, waarbij de foto’s elkaar goed aanvullen. Vanitas is als onderwerp hoog gegrepen en daarmee is echt voor een uitdaging gekozen. Hetzelfde geld voor de vorm die werd gehanteerd: Bij stillevens ligt de lat hoog.